Przejdź do zawartości

Dolina Czarna Jaworowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dolina Czarna Jaworowa

Dolina Czarna Jaworowa (słow. Čierna Javorová dolina, niem. Tal des Javorinaer Schwarzen Sees, węg. Javorinai Fekete-tó völgy[1]) – wschodnie odgałęzienie położonej na terenie Słowacji tatrzańskiej Doliny Jaworowej (Javorová dolina). Odchodzi od niej w jej środkowej części i ma długość ok. 3,0 km.

Krajobraz doliny od dawna urzekał turystów, którzy uznawali ją za jedną z najpiękniejszych w Tatrach. Chociaż nie leży w granicach rezerwatu przyrody, nie prowadzi przez nią żaden ze znakowanych szlaków turystycznych. Dostępna jest jedynie dla taterników.

Dolina Czarna Jaworowa graniczy:

Dolina Czarna Jaworowa w środkowej i górnej części rozgałęzia się w mniejsze odnogi, z których największa i najciekawsza jest Dolina Śnieżna (Ľadová dolinka). Odchodzi ona od niej w kierunku południowo-wschodnim, wcinając się pomiędzy Kapałkową Grań a odchodzącą od Śnieżnego Szczytu Śnieżną Grań (hrebeň Snehových veží). Dolina wznosi się trzema progami aż pod północną ścianę masywu Lodowego Szczytu. Dno tej doliny pokrywa wieczny śnieg, pola firnowe o cechach wspólnych z lodowcami.

Na wysokości 1493 m n.p.m., w środkowej części doliny, wśród kosodrzewiny położony jest Czarny Staw Jaworowy (Čierne Javorové pleso), a jej dnem płynie Czarny Potok Jaworowy (Čierny potok) z kaskadą Czarnej Siklawy (Čierny vodopád) utworzonej na tzw. Czarnych Spadach.

Od dawna do doliny przybywali myśliwi (zwłaszcza z Jurgowa) i poszukiwacze skarbów. Pierwszą potwierdzoną osobą w Dolinie Czarnej był Stanisław Staszic (1804). W zimie jako pierwsi dotarli do doliny Wiesław Stanisławski i Henryk W. Mogilnicki 26 grudnia 1930 r.[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
  • Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.